در حالی که توسعه صنعتی و استخراج منابع معدنی یکی از پایه‌های اقتصادی کشورها محسوب می‌شود، گسترش بی‌رویه فعالیت‌های معدن‌کاری بدون ارزیابی‌های دقیق زیست‌محیطی، تهدیدی جدی برای زیستگاه‌های طبیعی به شمار می‌رود.
در مناطق کوهستانی و جنگلی ایران، بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی در حال انقراض در محدوده‌هایی زندگی می‌کنند که اکنون در تیررس پروژه‌های معدن‌کاری قرار گرفته‌اند. تخریب پوشش گیاهی، تغییر مسیر رودخانه‌ها، آلودگی آب و خاک، و نابودی زیستگاه‌ها تنها بخشی از تبعات ناگوار استخراج‌های معدنی بر طبیعت است.
کارشناسان محیط زیست هشدار می‌دهند که در نبود نظارت مؤثر و پایش مداوم، توسعه معادن می‌تواند آسیب‌های برگشت‌ناپذیری بر منابع طبیعی وارد کند؛ آسیبی که بازسازی آن نیازمند دهه‌ها زمان و میلیاردها هزینه خواهد بود.
لزوم اجرای طرح‌های توسعه‌ای با رویکرد پایدار، تدوین ارزیابی‌های محیط‌زیستی مستقل و شفاف، و گفت‌وگو با جوامع محلی از جمله راهکارهای کاهش این تهدیدهاست. توسعه نباید بهای نابودی طبیعت باشد.
