فرسایش خاک به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تهدیدهای زیست‌محیطی و کشاورزی در ایران، سالانه میلیون‌ها تن از خاک حاصلخیز کشور را نابود می‌کند. این پدیده نه‌تنها حاصل‌خیزی زمین را از بین می‌برد، بلکه به‌طور مستقیم امنیت غذایی و تنوع زیستی را نیز تهدید می‌کند.
در مناطقی که پوشش گیاهی کاهش یافته یا بهره‌برداری ناپایدار صورت گرفته است، فرسایش خاک به سرعت پیشرفت می‌کند و زمین‌ها به تدریج به بیابان‌هایی بی‌جان تبدیل می‌شوند. در نتیجه، کشاورزان با کاهش شدید محصول، تخریب منابع آبی و افزایش هزینه‌های تولید مواجه می‌شوند.
اکوسیستم‌ها نیز از این بحران در امان نیستند؛ از بین رفتن خاک به معنای از دست دادن بستر زیستی هزاران گونه گیاهی و جانوری است. جریان‌های آب گل‌آلود، پر از رسوبات حاصل از فرسایش، رودخانه‌ها و تالاب‌ها را نیز آلوده و ناپایدار می‌سازد.
برای مقابله با این بحران، توسعه کشاورزی پایدار، احیای مراتع، تثبیت پوشش گیاهی و آموزش جوامع محلی از اهمیت بالایی برخوردار است. نجات خاک، یعنی نجات زندگی.
