در حالی که تغییرات اقلیمی، تخریب زیستگاه‌ها و شکار غیرمجاز تهدیدهای جدی برای تنوع زیستی ایران به شمار می‌روند، اجرای برخی برنامه‌های حفاظتی در سال‌های اخیر، دستاوردهای ارزشمندی در حفاظت از گونه‌های در معرض خطر داشته است.
یکی از نمونه‌های موفق این اقدامات، حفاظت از پلنگ ایرانی در مناطق کوهستانی زاگرس و البرز است. با پایش دقیق، آموزش جوامع محلی، تقویت حضور محیط‌بانان و ایجاد مناطق امن، جمعیت این گونه نادر تا حدودی تثبیت شده است.
همچنین پروژه‌هایی برای احیای زیستگاه‌ها، جلوگیری از ورود دام به مناطق حساس، و تقویت مشارکت مردم محلی در حفاظت از محیط زیست، منجر به بهبود شرایط زندگی برای گونه‌هایی مانند یوزپلنگ آسیایی، گوزن زرد ایرانی و پرندگان مهاجر شده است.
این تجربه‌ها نشان می‌دهند که با عزم ملی، همکاری‌های بین‌نهادی و جلب مشارکت عمومی، می‌توان روند تخریب طبیعت را معکوس کرد و میراث طبیعی ایران را برای نسل‌های آینده حفظ نمود.
