فعالیت‌های معدنی که با هدف استخراج منابع طبیعی انجام می‌شوند، یکی از مهم‌ترین عوامل تهدیدکننده تنوع زیستی در مناطق طبیعی به شمار می‌روند. این پروژه‌ها با تخریب زیستگاه‌های اصلی، آلودگی منابع آب و خاک، و ایجاد سر و صدای زیاد، باعث مهاجرت یا نابودی گونه‌های گیاهی و جانوری می‌شوند.
در بسیاری از مناطق کوهستانی و جنگلی، گسترش معادن به قیمت نابودی اکوسیستم‌های ارزشمند تمام شده است. گونه‌هایی که سال‌ها با شرایط محیطی خاص تطبیق یافته‌اند، اکنون با تغییرات ناگهانی زیست‌محیطی روبه‌رو هستند که بقای آن‌ها را به خطر انداخته است.
مطالعات علمی نشان می‌دهد که پروژه‌های معدنی، به‌ویژه در مراحل اولیه توسعه، بیشترین فشار را بر تنوع زیستی وارد می‌کنند. از بین رفتن درختان، از دست دادن خاک حاصل‌خیز، و ورود فلزات سنگین به منابع آبی تنها بخشی از این پیامدها هستند.
برای کاهش این آسیب‌ها، اجرای ارزیابی‌های دقیق زیست‌محیطی، انتخاب مکان‌های کم‌خطر برای اکتشاف، و بهره‌گیری از روش‌های پایدار و کم‌تخریب ضروری است. توسعه‌ای که حیات را قربانی کند، توسعه‌ای ناپایدار است. حفظ تنوع زیستی، تضمین بقای طبیعت و انسان است.
