کودکان به‌دلیل سیستم ایمنی ضعیف‌تر و نیاز به اکسیژن بیشتر نسبت به بزرگسالان، بیش از دیگر گروه‌های سنی در برابر آلودگی هوا آسیب‌پذیر هستند. در مناطق روستایی زاگرس، منابع خاصی از آلودگی می‌تواند بر سلامت این کودکان تأثیر مستقیم بگذارد.
۱. مشکلات تنفسی
کودکان روستایی که در معرض دود حاصل از سوزاندن زباله، سوخت‌های جامد در اجاق‌ها، یا گردوغبار ناشی از خاک خشک هستند، بیشتر با مشکلاتی مانند آسم، برونشیت و سرفه‌های مزمن مواجه‌اند.
۲. کاهش عملکرد ریه
مطالعات نشان داده‌اند کودکانی که در مناطق آلوده زندگی می‌کنند، ظرفیت تنفسی کمتری دارند. قرار گرفتن در معرض مکرر آلودگی، می‌تواند رشد طبیعی ریه‌ها را مختل کند و مشکلات بلندمدتی ایجاد کند.
۳. ضعف سیستم ایمنی
آلودگی هوا می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند و کودکان را مستعد ابتلا به بیماری‌های ویروسی و باکتریایی کند. تب، سرماخوردگی مکرر و آلرژی‌های تنفسی از پیامدهای شایع این موضوع است.
۴. تأثیرات روانی و رفتاری
تنفس هوای آلوده، به‌ویژه در محیط‌های دربسته مثل کلاس درس یا خانه، باعث اختلال در خواب، تمرکز و حتی افزایش اضطراب در کودکان می‌شود. این اثرات ممکن است در بلندمدت بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی آن‌ها نیز تأثیر بگذارد.
۵. نبود امکانات درمانی کافی
در بسیاری از روستاهای زاگرس، دسترسی محدود به مراکز بهداشت و درمان باعث تشدید اثرات بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا می‌شود. تأخیر در درمان می‌تواند باعث مزمن شدن مشکلات تنفسی در کودکان شود.
نتیجه‌گیری
برای محافظت از سلامت کودکان روستایی، باید منابع آلودگی شناسایی و کنترل شوند. آموزش خانواده‌ها، استفاده از سوخت‌های پاک، کاشت درختان در اطراف مدارس، و افزایش پایگاه‌های بهداشت از راهکارهای مؤثر در کاهش این تهدید خاموش هستند.
